Ang Kalupi

Ang tagal kong inisip kung ano sa Tagalog ang "purse". Gusto ko sana ibahagi kung paano ko ito ginawa. Naalala ko ang isa sa mga paborito kong kwento, "Ang Kalupi" ni Benjamin Pascual. Dahil dito, iba ang naisip kong isulat ngayon. Tungkol ang kwento ni Pascual sa panghuhusga sa kapwa tao, marahil dahil sa pagkakataon pero higit dahil sa panlabas na anyo.

Naiisip ko lang bigla na dahil ang mga manika ay likas na walang katauhan, nabibigyan sila ng katauhan dahil sa mga isinusuot sa kanila. Hindi sila makakapagsalita para ipakita ang talino, damdamin at pagpapahalaga nila. Naipapakita nila yun dahil sa suot nila. Sinasanay tayo ng mga manika humusga sa pagkatao mula sa panlabas na anyo.

Hindi ito masama kung alam natin na ganito ang kalakaran, na ito sa isang uring ng wika na ginagamit natin sa pakikipagtalastasan. Halibawa, gusto ko matanggap sa ina-aplayan kong trabaho kaya nagbihis ako ayon sa aking gustong katungkulan. Kapag naiinis ako sa patakaran ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ko, hindi ko sinusunod ang dress code. Dapat alam natin kung paano ito gamitin at hindi gamitin (dahil ito ay may hangganan).

Maliban sa suot na damit, marami pang pwede gamitin upang ipahiwatig ang katauhan. Nandyan ang mga alahas, tindig at syempre ang kalupi.